Een functienaam die soms nog best wat stof doet opwaaien, waar de een reageert met “zo dat is heftig” reageert de ander met “Wat een dankbaar beroep” en alles wat daar tussen valt.
Wat is een jeugdprofessional eigenlijk? Wanneer ben je een echte jeugdprofessional?
Als je het woord opzoekt in de ‘Van dale’ krijg je geen resultaat, dan het woord maar even opsplitsen;
Jeugd: jonge personen
Professional: Iemand die een tak van sport als beroep beoefend.
Dus als jeugdprofessional werk je met/voor jonge personen.
Een hele brede betekenis als je het mij vraagt. Wat doet een jeugdprofessional dan precies?
De vrije vertaling is iedereen die met jeugd werkt, dus:
- ambulant begeleider,
- maatschappelijk werker,
- docent,
- jeugdbeschermer,
- voogd,
- consulent jeugd,
- pedagogisch medewerker,
- sportcoach
En ik vergeet vast nog heel veel functietitels, maar de boodschap mag duidelijk zijn, zij die werken met en voor jeugdigen.
In de wereld van vandaag worden Jeugdprofessionals soms beschouwd als de helden zonder cape die de toekomst van onze samenleving zouden kunnen vormgeven. Ze zijn degenen die zich inzetten om jeugd te begeleiden, ondersteunen en inspireren op hun reis in de maatschappij en naar volwassenheid. In deze blog zullen we dieper ingaan op wat een jeugdprofessional kenmerkt, hun kwaliteiten en valkuilen, en enkele van de krachtige momenten die ze ervaren tijdens hun werk.
Jeugdprofessionals spelen een cruciale rol in het leven van jeugd en hun omgeving. Ze zijn er om te helpen bij het ontwikkelen van vaardigheden, het overwinnen van obstakels in het leven en het navigeren door alle uitdagingen van de maatschappij. Maar wat maakt een goede jeugdprofessional?
1. Empathie: Een van de meest essentiële kwaliteiten van een jeugdprofessional is empathie. Je moet in staat zijn om de wereld vanuit het perspectief van de ander te zien, om zo aan te kunnen sluiten bij wat doormaken en daarin eventueel ondersteuning kunnen bieden of advies geven.
2.Communicatieve Vaardigheden: Duidelijke communicatie is het allerbelangrijkste. Naast verbaal ook non verbale communicatie. Als jeugdprofessional moet je kunnen vertellen wat je doet en doen wat je zegt. Afspraken maken en nakomen, transparant werken en kunnen luisteren. Ook luisteren naar de vraag achter de vraag. Objectief/feitelijk zijn, wat zeg je en hoe zeg je het?
3. Geduld en Doorzettingsvermogen: Werken met jongeren kan soms moeilijk zijn, vooral als ze te maken hebben met complexe problemen. Wij komen in het leven van de jongere wanneer ze op hun kwetsbaars zijn. En dan maakt een jongere soms rare sprongen. Geduld en doorzettingsvermogen zijn nodig om hen te blijven ondersteunen, zelfs als de vooruitgang er niet lijkt te zijn. Heb altijd vertrouwen en probeer je in de beleef wereld te verplaatsen. Waar komt gedrag vandaan.
Wat zijn de don’ts?
1. Oordeel: Een valkuil is om te snel te oordelen, een aanname te doen of in te vullen. Het is belangrijk om open te staan voor verschillende perspectieven, mogelijkheden en gedachtegangen. Hoe rekening met verschillende achtergronden, culturen en levenservaringen. Stel jezelf de vraag; is het zo, of denk/vind jij dat?
2. Verantwoordelijkheid overnemen: Wees je bewust wie waarvoor verantwoordelijk is en als dat niet duidelijk is, vraag het. Neem niet de verantwoordelijkheid over iemand zijn/haar leven, je adviseert en het is aan de ander om daar een keuze in te maken; meegaan of niet. Als jeugdprofessional voelen we ons soms extra verantwoordelijk, dit kan ervoor zorgen dat je het werk mee naar huis gaat nemen. Let hier op en maak dit bespreekbaar met collega’s tijdens intervisie: Welke rol en verantwoordelijkheid heb ik?
Al meer dan 15 jaar zeg ik met trots dat ik jeugdprofessional ben, in al die jaren heb ik veel verschillende jeugdigen en gezinnen gezien en ondersteunt waar nodig. Mijn succesmomenten zijn altijd, het krijgen van het vertrouwen van de ander.
Het is nogal wat; een gezin is in een hele kwetsbare en vaak emotionele periode, er is een hulpvraag of zorg en dan ineens zit er een “professional” op de bank of aan de keukentafel. Ga er maar aanstaan, die professional vraagt je om je hele levensverhaal te delen en wat weet jij als jongere eigenlijk van deze persoon?
Voordat je met elkaar kunt samenwerken en elkaar kunt vertrouwen is het belangrijk om kennis te maken; Wie ben jij en wat mag ik van jou verwachten?
Pas dan heb je contact met elkaar, als je alle stappen duidelijk uitlegt en verteld waarom je als professional dingen wilt weten creer je duidelijkheid en voorkom je miscommunicatie.
En dat is denk ik de basis van het werk als jeugdprofessional; We doen het samen, samen met de jeugd en het gezin. Doen wat nodig is en vooral ook loslaten waar mogelijk. Maar alles in een samenwerkende en verbindende sfeer. Met het belang van de jeugdige op nummer 1.
Ik geef altijd aan er zijn twee personen waar ik mij aan moet kunnen verantwoorden en dus recht in de ogen moet kunnen blijven kijken: De jeugdige en mijzelf. Als ik de jeugdige kan uitleggen wat ik doe en vooral waarom kan ik dit ook verantwoorden aan de direct betrokkenen. De keuzes of afwegingen die ik maak, maak ik wel overwogen; hiervoor is overleg met jeugdige, ouders en collega’s nodig en nogmaals deze stappen deel ik met hen, dat is transparant samenwerken en ik ben van mening dat dat het belangrijkste is bij het werk van een jeugdprofessional.
Tijdens de trainingen die ik geef staat dit centraal, op een interactieve manier komt het altijd naar voren; Doe jij wat je zegt en zeg je wat je doet?!
Klariena Bouma
